Rivista Voyager

Hávamál VI

The Sayings of Hár

146. Ljóð ek þau kann, er kann-at þjóðans kona ok mannskis mögr. Hjalp heitir eitt, en þat þér hjalpa mun við sökum ok sorgum ok sútum görvöllum.

147. Þat kann ek annat, er þurfu ýta synir, þeir er vilja læknar lifa.

148. Það kann ek þriðja: ef mér verðr þörf mikil hafts við mína heiftmögu, eggjar ek deyfi minna andskota, bíta-t þeim vápn né velir.

149. Þat kann ek it fjórða: ef mér fyrðar bera bönd að boglimum, svá ek gel, at ek ganga má, sprettr mér af fótum fjöturr, en af höndum haft.

150. Þat kann ek it fimmta: ef ek sé af fári skotinn flein í folki vaða, fýgr-a hann svá stinnt, at ek stöðvig-a-k, ef ek hann sjónum of sék.

151. Þat kann ek it sétta: ef mik særir þegn á vrótum hrás viðar, ok þann hal er mik heifta kveðr, þann eta mein heldr en mik.

152. Þat kann ek it sjaunda: ef ek sé hávan loga sal of sessmögum, brennr-at svá breitt, at ek hánum bjargig-a-k; þann kann ek galdr at gala.

153. Þat kann ek it átta, er öllum er nytsamligt at nema: hvars hatr vex með hildings sonum þat má ek bæta brátt.

154. Þat kann ek it níunda: ef mik nauðr of stendr at bjarga fari mínu á floti, vind ek kyrri vági á ok svæfik allan sæ.

155. Þat kann ek it tíunda: ef ek sé túnriður leika lofti á, ek svá vinnk, at þær villar fara sinna heimhama, sinna heimhuga.

156. Þat kann ek it ellifta: ef ek skal til orrostu leiða langvini, und randir ek gel, en þeir með ríki fara heilir hildar til, heilir hildi frá, koma þeir heilir hvaðan.

157. Þat kann ek it tolfta: ef ek sé á tré uppi váfa virgilná, svá ek ríst ok í rúnum fák, at sá gengr gumi ok mælir við mik.

158. Þat kann ek it þrettánda: ef ek skal þegn ungan verpa vatni á, mun-at hann falla, þótt hann í folk komi, hnígr-a sá halr fyr hjörum.

159. Þat kann ek it fjögurtánda: ef ek skal fyrða liði telja tíva fyrir, ása ok alfa ek kann allra skil; fár kann ósnotr svá.

160. Þat kann ek it fimmtánda er gól Þjóðrerir dvergr fyr Dellings durum: afl gól hann ásum, en alfum frama, hyggju Hroftatý.

161. Þat kann ek it sextánda: ef ek vil ins svinna mans hafa geð allt ok gaman, hugi ek hverfi hvítarmri konu, ok sný ek hennar öllum sefa.

162. Þat kann ek it sjautjánda at mik mun seint firrask it manunga man. Ljóða þessa mun þú, Loddfáfnir, lengi vanr vera; þó sé þér góð, ef þú getr, nýt ef þú nemr, þörf ef þú þiggr.

163. Þat kann ek it átjánda, er ek æva kennik mey né manns konu, - allt er betra, er einn of kann; þat fylgir ljóða lokum, - nema þeiri einni, er mik armi verr, eða mín systir sé.

Tags

havamalpoem

Enclosures

Related

Mediums

⭕ Atom♊ Gemini💬 Comments