84. Meyjar orðum skyli manngi trúa né því, er kveðr kona, því at á hverfanda hvéli váru þeim hjörtu sköpuð, brigð í brjóst of lagið.

85. Brestanda boga, brennanda loga, gínanda ulfi, galandi kráku, rýtanda svíni, rótlausum viði, vaxanda vági, vellanda katli,

86. Fljúganda fleini, fallandi báru, ísi einnættum, ormi hringlegnum, brúðar beðmálum eða brotnu sverði, bjarnar leiki eða barni konungs.

87. Sjúkum kalfi, sjalfráða þræli, völu vilmæli, val nýfelldum.

88. Akri ársánum trúi engi maðr né til snemma syni, - veðr ræðr akri. en vit syni; hætt er þeira hvárt.

89. Bróðurbana sínum þótt á brautu mæti, húsi hálfbrunnu, hesti alskjótum, - þá er jór ónýtr, ef einn fótr brotnar -, verði-t maðr svá tryggr at þessu trúi öllu.

90. Svá er friðr kvenna, þeira er flátt hyggja, sem aki jó óbryddum á ísi hálum, teitum, tvévetrum ok sé tamr illa, eða í byr óðum beiti stjórnlausu, eða skyli haltr henda hrein í þáfjalli.

91. Bert ek nú mæli, því at ek bæði veit, brigðr er karla hugr konum; þá vér fegrst mælum, er vér flást hyggjum: þat tælir horska hugi.

92. Fagrt skal mæla ok fé bjóða, sá er vill fljóðs ást fá, líki leyfa ins ljósa mans, sá fær, er fríar.

93. Ástar firna skyli engi maðr annan aldregi; oft fá á horskan, er á heimskan né fá, lostfagrir litir.

94. Eyvitar firna er maðr annan skal, þess er um margan gengr guma; heimska ór horskum gerir hölða sonu sá inn máttki munr.

95. Hugr einn þat veit, er býr hjarta nær, einn er hann sér of sefa; öng er sótt verri hveim snotrum manni en sér engu at una.

96. Þat ek þá reynda, er ek í reyri sat, ok vættak míns munar; hold ok hjarta var mér in horska mær; þeygi ek hana at heldr hefik.

97. Billings mey ek fann beðjum á sólhvíta sofa; jarls ynði þótti mér ekki vera nema við þat lík at lifa.

98. "Auk nær aftni skaltu, Óðinn, koma, ef þú vilt þér mæla man; allt eru ósköp, nema einir viti slíkan löst saman."

99. Aftr ek hvarf ok unna þóttumk vísum vilja frá; hitt ek hugða, at ek hafa mynda geð hennar allt ok gaman.

100. Svá kom ek næst, at in nýta var vígdrótt öll of vakin með brennandum ljósum ok bornum viði, svá var mér vílstígr of vitaðr.

101. Auk nær morgni, er ek var enn of kominn, þá var saldrótt of sofin; grey eitt ek þá fann innar góðu konu bundit beðjum á.

102. Mörg er góð mær, ef görva kannar, hugbrigð við hali; þá ek þat reynda, er it ráðspaka teygða ek á flærðir fljóð; háðungar hverrar leitaði mér it horska man, ok hafða ek þess vettki vífs.